Roelie schrijft: Na vier weken in Nederland te hebben genoten van het samenzijn met onze kinderen en kleinkinderen, ben ik nu weer terug bij Sinco in het hete Kameroen. De rit naar Brussel, maandagmorgen heel vroeg ging gesmeerd, mede dankzij het toen nog heldere en droge weer. Wel een beetje jammer vond ik het dat de dag erna de sneeuw kwam, want daar had ik ook nog wel even van willen meegenieten. Maar het druilerige weer dat ik bijna al de tijd had, vond ik dit keer niet eens erg omdat ik veel te blij was bij de kinderen te zijn. Maar terug bij Sinco is natuurlijk ook heerlijk en het was een blij weerzien. Op de foto's zie je mijn vliegtuig klaarstaan in Brussel en ik heb even een zelfportretje gemaakt in het vliegtuig en onderweg heb ik geprobeerd nog een plaatje van Douala vanuit de lucht te maken en later een prachtige zonsondergang vast te leggen op weg naar Yaounde .

Nederlandse kinderen in Yaounde

Voordat ik naar Nederland ging de moeder van het jonge Nederlandse gezinnetje dat ook bij ons werkt, gevraagd of ik kinderlijm wilde meenemen vanuit Nederland, want ze kon hier niets geschikts vinden. Dus een van de eerste dingen was: de lijm brengen. De kinderen stonden verwachtingsvol te kijken wat er uit mijn tas kwam. Ook nog een zakje snoepjes, dat was net zo leuk als de lijm natuurlijk! Emmely van bijna 4 ging direct aan de slag met papier en lijm!

Buurkinderen

We hebben op ons terrein een Kameroense familie wonen met 4 kinderen. Het gezin woont hier tijdelijk omdat er een huis voor hen gebouwd wordt. De ouders werken beiden in de zending en zijn meestal van huis. Hun werk heeft ook te maken met de Bijbelvertalingen. We hebben nog niet zoveel contact met hen, maar natuurlijk trekken de kinderen wel altijd mijn aandacht. Er is een oppas in huis, waarschijnlijk een zus van een van de ouders, maar die is erg verlegen. Zij spreekt ook geen woord Engels.

Niet iedereen in Yaounde heeft goed water

Onze huishulp heet Lilian, en haar nichtje ook! Zij komt altijd de fruitsappen brengen die we bij hen bestellen. Soms komt ze bij ons gefilterd water halen. Dit is een heel lief vrolijk meisje en ze is bij een kleermaker in de leer. Ik denk dat ze ongeveer 16 jaar is.

Rechts: Lopend terug naar haar eigen huis
met zeker 40 liter water op haar hoofd!

Sinco's taak als Adjunct Directeur...

Ik - Sinco - heb gelukkig meer in meer vat op en schik in het werk dat ik hier moet doen.
De gewone lessen beginnen routine te worden, de planningen lopen, ik ken nu praktisch alle leerlingen. Af en toe een ordezaak die ik moet afhandelen, maar niet veel. Ik hoor via de directeur (Lois) dat leerlingen dit jaar ook als heel rustig en plezierig ervaren. Geen negatieve of harde woorden over hun gedrag, maar een plezierige stimulans om alles goed te doen. Dat was bedoeld als een compliment in mijn richting en deed me erg goed.

Officieel zou mijn functioneren met kerst en aan het eind van het jaar moeten worden geevalueerd om te zien of we de samenwerking zouden voortzetten. Toen ik dit de directeur vertelde schoot zij (Lois) in de lach en zei dat ze hoopte dat ik nog minstens 10 jaar zou blijven. Dat was dus duidelijk.

Links: Een probleem op veel scholen is dat leerlingen niet altijd de rommel achter zich opruimen. Nu is onze RFIS school hier heilig vergeleken met de meeste scholen in NL, maar toch .... zie het Cola flesje links dat terug in de krat had gemoeten. Ik ben net een kleine campagne begonnen (met fotopresentaties en filmpjes) voor een schone nette school, een getuigenis voor God en mensen. Hoop dat het goed uitwerkt! Leerlingen vragen in elk geval of ze het filmpje nog eens mogen zien, dus het doet wel iets!

Een nieuw vak voor Sinco: Landbouw....

Sinco geeft dit semester een nieuw vak .... de sociale kant van "Tropische Landbouw".

Links in gesprek met leiders van Hope Social Action met wie we de landbouw van een kleine groep arme vrouwen gaan begeleiden met de groep leerlingen.

Rechts op bezoek bij de fishfarm van Didier (midden), waarover straks meer... Ook hier worden leerlingen van ons RFIS school betrokken bij het opzetten en plannen en het onderhoud.

Zaterdag 19 januari: Naar Didiers Fishfarm

Onze tocht naar het zuiden naar Mvaamedlap Fong en verder naar Didiers geboortedorp Ngoulemakong. Officieel 2 uur over de hoofdweg en dan nog een half uur over stof-klei-wegen in 2 auto's... Roelie en ik gingen met "onze" auto, de Suzuki die we in bruikleen hebben. Hij had ook eens een wat langer tochtje nodig om de motor lekker los te maken. En dat is gebeurd want de tocht van 2 uur hoofdweg deden we in 1 uur (ik volgde een Toyota Hylux)

Zaterdagochtend al heel vroeg stonden we op. We hadden met een aantal collega's van Sinco afgesproken dat we tegen 6 uur zouden vertrekken.

Ik (Roelie) had in alle vroegte pannenkoeken gebakken, omdat we niet wisten was we konden verwachten. Maar ik had me de moeite kunnen besparen want we zijn die dag niets te kort gekomen. Toen we na 1 uur rijden een tussenstop maakten in het stadje hebben we daar op een soort overdekte markt een lekker ontbijt genomen. Zoals je bij ons snacktenten hebt of viskarren, etc. op de markten waar je ter plekke wat kunt eten, zo bereidden ze hier allerlei andere eetwaren. Van spaghetti tot vis, enz. Er waren ook mannen die met een koekepannetje boven een gaspitje omeletten maakten. Die kon je klaar laten maken zoals je wilde, met of zonder ui, tomaat, of gekookte spaggetti. Voor je ogen werden dan de eitjes gebroken, alles er in verwerkt wat je vroeg en na een poosje werd het op een plastikbordje opgediend met of zonder brood. We hebben ons dit keer niet bekommerd om de hygiene van de "afgewassen" bordjes en bestek, en lieten het ons heerlijk smaken.

Hier zie je een stukje van de vijver, waar nog wel heel wat aan moet gebeuren wil het rendabel worden. We hadden ook Paul bij ons, die in Afrika geboren en getogen is en echt alles weet over bomen en planten, maar ook hoe je goede visvijvers kunt aanleggen en onderhouden. Hij is in visvijverland een internationaal erkend expert. Door de onlusten in de Centraal Afrikaanse Republiek was hij tijdelijk in Yaounde.

Het was een enorm voorrecht dat hij het leuk vond om mee te gaan en allerlei instructies wilde geven.
Van praktisch alle planten en bomen en dieren die we tegenkwamen wist hij interessante zaken te vertellen. Dat was zelfs voor mij - Sinco - een openbaring.

HOPE SOCIAL ACTION

Vandaag - zondag - zijn we bij arme weduwen niet ver bij ons vandaan op bezoek geweest met medewerkers van Hope Social Action.

Volgende week zal Roelie hier meer over schrijven.

Zie http://www.hopesocialaction.blogspot.com/

Tot volgende keer!

Ons post adres in Kameroen is:

www.rfis.org

*******